We will write more next weeks but you can find a small English text at the end of this post!

Het is even stil geweest na het nieuws dat we (Maxime en Sam) aan de beklimming van Mount Hunter waren begonnen. Onze excuses daarvoor, zij die onze Mount Coach facebook pagina volgen wisten ondertussen de afloop van ons verhaal. Een uitgebreide versie volgt, maar nu we terug in de bewoonde wereld zijn laten we jullie maar al te graag mee genieten van onze 4 weken op de Kahiltna Gletsjer, Alaska.

Eind April vlogen we met Talkeetna Air Taxi naar Kahiltna Base Camp. Het doel van onze expeditie was een beklimming van Mt Hunter North Buttress, de Moonflower genaamd, en dit via de Bibler Klewin. Een enorm moeilijke ijs en rots route. Yannick had 2 weken geleden al een vlezige quote uit supertopo overgenomen die het karakter van de route een beetje schetst.

We worden op de gletsjer afgezet en krijgen direct 4 dagen goed weer voorgeschoteld. We verkennen de vallei en de mogelijkheden. We beklimmen een satelliettop van Mt Hunter, de Mini Moonflower, via het “North Couloir”. Zo kunnen we wennen aan het ijs en zien we of onze kleren en materiaal voldoet aan de condities in Alaska. We nemen een rustdag en beklimmen het West Face Couloir van Kahiltna Queen. Om te wennen aan de hoogte slapen we iets onder de top tot we in een naderende storm sneller moeten terugkeren.

Enkele dagen verse sneeuw vallen perfect samen met onze geplande rustdagen tot een 4 daags hoge druk gebied nadert. Dit wordt onze kans. Vrijdag 9 Mei, omstreeks 11 u ‘s middags kruipen we in de wand. Wat volgen zijn lange dagen technisch en moeilijk klimmen. the Twin runnels, Leaning Ramp, the Prow, McNerthney Ice Dagger , Tamaras Traverse, the Shaft, the Vision, ijsvelden en de Bibler Come Again Exit… In totaal een 1800 meter klimmen. 80°, 90° tot overhangend ijs en sneeuw-champignons, M5 tot M7 als je het vrij klimt of artificieel tot A2. Een vluchtige blik in de topo en al snel begrijp je waarom deze route als een van de moeilijkere in Noord Amerika wordt beschouwd.

We klimmen tot ‘s avonds laat, eten en drinken pas als de zon onder is en gaan na nachten van amper 4 uur slaap terug verder. De derde avond, Zondag 11 Mei bereiken we de top van de Buttress, veel teams keren hier terug maar om onze beklimming compleet te maken gaan we door tot de echte top van Hunter. Maandagmiddag nemen we een korte pauze op de top waarna we de berg afdalen via de “Ramenroute” en zo onze beklimming tot een gehele rondtrip vervolmaken.

We rusten een 5 tal dagen uit, Maxime lost een probleem met tandpijn op en we besluiten een nieuw doel op te zoeken. 4 jaar geleden bracht ik (Sam ) met Joris Van Reeth een eerste bezoek aan de “Central Alaska Range”. Ons doel was de Cassin graat op noord Amerika’s hoogste berg, Denali/McKinley. Wat een groots succes moest worden draaide uit op één van de donkerste periodes uit mijn leven. Joris verongelukte in het Japanse Couloir. Ik werd gered uit mijn hachelijke positie maar het lichaam van Joris bleef achter. Een lange periode van veel sneeuw zorgde ervoor dat Joris nooit gevonden werd en dus nu nog steeds onderaan Denali’s zuidwand of in de Northeast Fork rust.

Verscheidene zoektochten kort na het ongeval waren zonder succes. Dus zoeken nu, 4 jaar na datum was niet ons doel. Na onze beklimming van de Moonflower zochten we een mooi 2^de objectief, en de Cassin leek ons daar best voor geschikt. Een prachtige uitdagende lijn, een mooi eerbetoon aan Joris en de mogelijkheid om terug te komen op een intense plaats. Met slechts 12 dagen resterend wisten we dat we in een uiterst krap tijdschema zaten. We moesten nog verder acclimatiseren en dat zou toch snel een week duren. Dan even uitrusten en het perfecte weer moest zich dus juist in de laatste dagen van onze trip. De kans was uiterst klein maar zeker het proberen waart. Helaas, aangekomen op 14.000ft werd al snel duidelijk dat het gewenst weer zich niet ging tonen. We probeerden nog een poging op de eenvoudigere West Rib maar door koude vingers en tenen zijn we een 600 meter onder de top terug gekeerd. Uiteindelijk zijn we 4 dagen vroeger dan verwacht terug in Talkeetna. Er naderde een forse storm en die zaten we niet graag in een tent uit…

Ondanks dat de laatste week minder vlot verliep dan gewenst kunnen we deze expeditie toch een succes noemen. Ons hoofddoel, Mount Hunter’s North Buttress is immers beklommen, en dit tot de echte top! Met enige fierheid kunnen we zeggen dat er slechts een 15 tal teams ons dit ooit heeft voorgedaan. En dat lijstje bestaat uit best grote namen….

This expedition was possible with the support from:

 —————————————

We just flew out of the range. We’ll write some bigger reports the upcoming weeks, but for now a short write up and some pictures about our 4 weeks long trip in the Central Alaska Range. We flew in end of April, a high-pressure system served us with 4 days of perfect weather. We hiked into the Southeast Fork checking out the Bibler-Klewin on the North Buttress of Hunter and the Mini Moonflower. The Bibler-Klewin looked thin but doable but we decided to start easy. Next day we climbed Mini Moonflower by it’s North Couloir, we took another rest day and climbed Kahiltna Queen by its West Face Couloir. To get in better shape for altitude we tried to sleep on the summit. But bad weather came in earlier so we needed to descend at night.

Some days of clouds and fresh snow later we got the next high-pressure system coming in. Again they predicted 4 days of perfect blue sky. On Friday 9^th of May, around noon we crossed the schrund and started climbing. Because of the difficulty, the fresh snow we needed to clean, and the thin or dry sections we weren’t a fast party. We chopped a bivy at the first and second ice field and a slept a third night on top of the buttress. Always climbing till sun sets, then starting to melt snow and get something to eat before we took a short sleep and started moving again. On Monday around noon we topped out on Mount Hunter itself, descending by it’s west ridge and the Ramen Route.

We had roughly 12 days left, everything was melting around the airstrip so we decided to get higher up. Cassin Ridge on Denali was our next goal. We knew we were short in time but if it all turned perfect it could work. We skied up to 14.000ft but bad weather was slowing us down. From here on, the weather forecast wasn’t looking good either. Eventually we climbed up the West Rib, slept one night at 17.000ft and tried to get higher the next day but wind was blowing hard and we couldn’t keep our hands and feet warm. Descending back to 14.000ft we knew we were capable of getting on the Cassin but with a storm coming in and our waiting time that was over we decided to get back down and fly out.

Despite our last week, which wasn’t working out fine, we can speak about a successful expedition. We succeeded on our main goal, climbing Mount Hunter’s Moonflower Buttress to the summit, without question the hardest thing we ever did!